ദേശീയ സർവ്വദേശീയ തലങ്ങളിൽ ഇന്ന് ഏറെ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന വിഷയങ്ങളിൽ ഒന്ന് മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾ ആണ്. എന്നാൽ, വ്യത്യസ്ത കാരണങ്ങളാൽ അത് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ദുരുപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
ഇന്ന് നാം ജീവിക്കുന്ന ലോകം കൂടുതൽ സുതാര്യവും പരസ്പരം ബന്ധിതമാണ് എന്നതിനാൽ സ്വന്തം അവകാശങ്ങളെയും കടമകളെയും സംബന്ധിച്ച് പൗരൻമാർക്ക് സമതുലിതമായ ഒരു ധാരണ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത് സർക്കാരിനും ജനങ്ങൾക്കും ഗുണകരമാണ്. അന്തസ്സുറ്റതും സ്വതന്ത്രവുമായ ജീവിതത്തിൻറെ തൽസമയ പദമാണ് മനുഷ്യാവകാശം എന്ന് പറയാം. വർണ്ണം, വംശം, മതം, ദേശം, ലിംഗം, ഭാഷ മുതലായ ഓരോന്നും പരിഗണിക്കാതെ ജീവിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും അന്തസ്സും എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും ഉറപ്പാക്കുന്നതാണ് മനുഷ്യാവകാശത്തിൻറെ സാരം. മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾ ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയ പരമാധികാരത്തിന്റെ സമ്മാമോ ഉദാരതയോ അല്ല അത് മനുഷ്യൻറെ ജന്മസിദ്ധമായ അവകാശമാണ്.
മനുഷ്യാവകാശ പരിരക്ഷയുടെ ഇന്ത്യൻ അടിത്തറ നമ്മുടെ ഭരണഘടന തന്നെയാണ്. ഭരണഘടനയുടെ മൂല്യ വാചകം തന്നെ ഇന്ത്യയെന്ന സ്വാതന്ത്ര പരമാധികാര ജനാധിപത്യ സോഷ്യലിസ്റ്റ് മതനിരപേക്ഷ റിപ്പബ്ലിക്കിലെ പൗരന്മാരുടെ ജന്മാവകാശങ്ങളുടെ പ്രഖ്യാപന രേഖയായോ വാചകമായോ കാണാം.
ഇന്ത്യൻ നിയമവും മനുഷ്യാവകാശവും
ഭരണഘടനയ്ക്ക് പുറമേ മനുഷ്യാവകാശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില നിയമവ്യവസ്ഥകൾ കൂടി പരാമർശിക്കപ്പെട്ടത് ഉണ്ട്. അതിൽ പ്രധാനമായവ ചുവടെ ചേർക്കുന്നു
1. 1993ലെ മനുഷ്യാവകാശ സംരക്ഷണ നിയമം. ദേശീയ തലത്തിലും സംസ്ഥാന മനുഷ്യാവകാശ സംരക്ഷണ ചുമതലയുള്ള കമ്മീഷനുകൾ രൂപീകരിക്കാനും മനുഷ്യാവകാശ കോടതികൾ സ്ഥാപിക്കാനും ചെയ്യുന്നു
2. പട്ടികജാതി-പട്ടികവർഗ സംരക്ഷണത്തിനായുള്ള കമ്മീഷനെയും ദേശീയ ന്യൂനപക്ഷ കമ്മീഷനെയും രൂപീകരണത്തിനായി 1992 രൂപപ്പെടുത്തിയ നിയമങ്ങൾ
3.1990 ലെ വനിതാ കമ്മീഷൻ നിയമം
4. 1955ലെ പൗരാവകാശ നിയമം
5. 1986-ലെ പരസ്യങ്ങളിലും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലും ചലച്ചിത്രങ്ങളിലും സ്ത്രീകളെ മോശമായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത് നിരോധിക്കുന്ന നിയമം
6. 1961 നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട 1983- 84 പരിഷ്കരിച്ച സ്ത്രീധന നിരോധന നിയമം.
ഇത്തരം നിയമങ്ങൾ നിലവിൽ വന്നെങ്കിലും ഇവയിൽ പ്രതിപക്ഷത്തിനും കൃത്യവും സൂക്ഷ്മവുമായ നിർവഹണ ഏജൻസികളോ നടപടിക്രമങ്ങളോ രൂപപ്പെടുത്താൻ ഇന്നും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ആയതിനാൽ ഇവയിൽ പലതും കേവലം രേഖ തത്വങ്ങൾ മാത്രമായി അവശേഷിക്കുന്നു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ പ്രത്യേകിച്ചും.
1948 പത്താംതീയതി ഐക്യരാഷ്ട്ര പൊതുസഭ അംഗീകരിച്ച അന്താരാഷ്ട്ര മനുഷ്യാവകാശ പ്രഖ്യാപന ആണ് ലോകത്താകമാനം ആയിട്ടുള്ള മനുഷ്യാവകാശ നിയമങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന രേഖ. ഐക്യരാഷ്ട്ര പൊതുസഭ പ്രഖ്യാപിച്ച മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയും ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിട്ടുണ്ട്. ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും ഏറ്റവും കൂടുതൽ മനുഷ്യാവകാശലംഘനം നടത്തുന്ന ഏജൻസി പൊലീസാണ് . പോലീസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പ്രധാനമായിട്ടുള്ള മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനങ്ങൾ നിരവധിയാണ്. അമിത ബപ്രയോഗം, വ്യാജ ഏറ്റുമുട്ടൽ നിയമവിരുദ്ധമായ തിരച്ചിലുകൾ വ്യക്തികളുടെ സ്വത്ത്, പണം,രേഖകൾ മറ്റു സാധനങ്ങൾ എന്നിവ കേടുവരുത്തുകയും വ്യക്തികളോട് പൗരുഷമായി പെരുമാറുകയും മൂന്നാം മുറ ആരോപണങ്ങൾ നിരവധിയാണ്. ഡി കെ ബസു / പശ്ചിമബംഗാൾ എന്ന കേസിലെ വിധി ന്യായത്തിൽ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ പോലീസ് അനുസരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണെന്ന് സുപ്രീം കോടതി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട് .എന്നാൽ പലപ്പോഴും ഇവയൊന്നും പാലിക്കപ്പെടാറില്ല എന്നതാണ് സത്യം
തത്വ ചിന്തകനായ ബാർട്രൻഡ് റസ്സൽ പറഞ്ഞത് ഒരു ലോക ഭരണകൂടം വേണം എന്നാണ്. ലോക ഭരണകൂടം ഏതാണ്ട് നടപ്പിലായിരിക്കുന്നു. റസ്സൽ ഉദ്ദേശിച്ചതിൽ മനുഷ്യാവകാശങ്ങളുടെ സമകാലിക അവസ്ഥയും ഇതുതന്നെയാണ്.
ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദുരന്തം, അർഹിക്കുന്ന നീതി കിട്ടാതെ ഇരിക്കുന്ന എന്നതാണ് . ഇവിടെ പ്രതിസ്ഥാനത്ത് സമൂഹവും വരുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ സമൂഹം ഇന്ന് വളരെയധികം മാറിയിരിക്കുന്നു ക്രൂരമായിരിക്കുന്നു. സമൂഹത്തിൻറെ സെൻസിബിലിറ്റി നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഒപ്പം അസഹിഷ്ണുതയും വർദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു ഈ പ്രതിസന്ധിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ കാരണം നമുക്ക് ഒരു സാമൂഹ്യ ദർശനം ഇല്ല എന്നുള്ളതാണ് . കേരളത്തിൽ വ്യക്തികളെ ഉള്ളൂ. കമ്മ്യൂണിറ്റി ഇല്ല.
ഇതാണ് സംസ്ഥാനത്തെ പ്രതിസന്ധിയുടെ ഒരു കാരണം. പുതിയ കാലം സാമൂഹ്യമായ എല്ലാ കുഴപ്പങ്ങളും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന കാലമാണ്. മനുഷ്യാവകാശം മാത്രമല്ല മനുഷ്യൻറെ നിലനിൽപ്പ് തന്നെ പലവിധത്തിൽ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കാലം ഭരണകൂടഭീകരത അതിൻറെ എല്ലാ സീമകളെയും ലംഘിച്ചു വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതിന് വാർത്തകൾ ദിനംപ്രതി കാണിച്ചു തരുന്നു. തങ്ങളുടെ ക്രൂരതകൾ നിർബന്ധം തുടരുന്നതിന് വാർത്തകൾ വേറെയും വരുന്നു. ജുഡീഷ്യറിയുടെ പങ്കു പോലും തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നു. സങ്കീർണമായ ഒരു സാംസ്കാരിക പരിസരത്തു നിന്നാണ് നാം ഇന്ന് മനുഷ്യാവകാശത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത്നു.
മനുഷ്യാവകാശം എന്നത് ഒരു സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക സങ്കല്പം മാത്രമല്ല, അതൊരു പ്രധാന രാഷ്ട്രീയ സങ്കല്പം കൂടിയാണ്. ഒരു ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയെ ജനങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്ക് സ്വാതന്ത്രങ്ങളും ശരിയായ മൂല്യം ഉണ്ടാകണമെങ്കിൽ അവർക്ക് അനുഭവിക്കാൻ ഉള്ള സാധ്യത കൂടി ഉണ്ടാവണം ഈ സാധ്യത നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇന്നത്തെ സമൂഹം നേരിടുന്ന കാതലായ പ്രശ്നം.
സ്വജീവത്തോടൊപ്പം മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവിതവും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് എന്ന ബോധ്യത്തോടെ ജാതി, വർണ്ണ ,മത – ലിംഗ, ദേശ ഭേദമില്ലാതെ എല്ലാവരുടെയും സന്തോഷത്തിന് പ്രാമുഖ്യം നൽകിയാവണം നമ്മുടെ ജീവിതം. വിശ്വ ശാന്തിയെന്ന മഹത്തായ സങ്കൽപ്പം സാധ്യമാവണമെങ്കിൽ പരസ്പര സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും സമന്വയത്തിന്റെയും പാതയിൽ വ്യക്തികളും, സമൂഹവും , ഭരണകൂടങ്ങളും സന്നദ്ധ സംഘടനകളും മനുഷ്യാവകാശത്തിലൂന്നിയ ക്ഷേമ പദ്ധതികളും , ബോധവൽക്കരണ പ്രവർത്തനങ്ങളും ഊർജിതമായ രീതിയിൽ നിർവ്വഹിക്കുവാൻ കാലം നമ്മോട് ആവശ്യം പെടുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ ജീവപരിസരങ്ങളിലെ സാമൂഹ്യവും, സാസ്കാരികവും, സാമ്പത്തികപരമായ അവശത മാറ്റി മാനുഷിക നീതിബോധത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സാമൂഹ്യക്രമം സൃഷ്ടിക്കുവാൻ നാം നമ്മുടെ ചുറ്റുപാടിനെയും , സഹജീവികളെയും കൂടുതൽ കൂടുതൽ അറിയാൻ ശ്രമിക്കുക. സംഘടിതമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ മാനവിക ക്ഷേമത്തിനായ് നാം തയ്യാറാവുകയും അതിലൂടെ സമ്പൂർണ്ണ മാനവരാശിയുടെയും ജീവിതം മെച്ചപെടുത്താനും സാധിക്കും